dziecku jego egzystencjalną ciekawość, tak ważną dla rozwoju każdego człowieka. Nie róbmy ze śmierci tematu tabu, bo śmierć jest częścią życia. Pozwólmy, by wszyscy dotknięci bolesnym losem, i dorośli, i dzieci, mieli okazję do wyrażenia uczuć w żałobie. Nie wstydźmy się łez, nie skrywajmy płaczu. Wspólnie z dziećmi wspominajmy zmarłego jak najczęściej, opowiadajmy o nim, dzielmy razem z nimi naszą bezradność wobec śmierci.<br>Jeśli żałoba nie jest przeżyta do końca (a bywa, że czasem trwa nawet dwa lata), przestrzeń dla kogoś nowego w rodzinie może się długo nie pojawić. Najgorzej jest wtedy, kiedy podtrzymuje się fałszywą, iluzoryczną sytuację, a w miejsce