już nie wiązano żadnych nadzieji. Perspektywy posiadłości zostały przesądzone i pozbycie się jej stało się równie konieczne, jak niełatwe ze względu na jej małą gospodarczą atrakcyjność i obciążoną mocno hipotekę. Tego wieczoru nie zobaczyłem już ojca. Kiedy gniew jego ostygł, trochę głupio mu się pewnie zrobiło po tym niekontrolowanym wybuchu, jaka by nie była waga zaimków w edukacji jego syna. Rekompensatą za moje ciężkie przeżycia było to, że nie musiałem już odrabiać lekcji. Było zbyt późno i macocha kazała mi iść spać obiecując wpisać do dzienniczka odpowiednie usprawiedliwienie. <br> W tym miejscu wspomnieć muszę dwie jasne postaci wśród bydgoskiego ciała pedagogicznego, które darzyły mnie