korupcji bogatych stawały się coraz mniej nośne.<br>Mniej było nowych, świetnych dramatów. Przestał się podobać nawet najpopularniejszy Dumas; po Mademoiselle de Belle Isle nie odnosiły podobnych jak dawniej sukcesów nawet jego sztuki. Nagle odkrywano, że są słabe, naiwne, naśladowcze, tylko komercyjne; Lorenzino (niefortunnie nawiązujący do Lorenzaccia Musseta) został nawet określony jako "najbardziej wulgarny melodramat".<br>O nadchodzącym finale romantycznego teatru świadczyło jednak przede wszystkim zamknięcie okresu dyrekcji Antenora Joly w teatrze Renaissance. Teatr, z tak wielkim sukcesem otwarty jesienią 1838 roku, zaczął podupadać już w rok później, by zostać zamknięty w maju 1841. Równocześnie odchodzili na zasłużoną emeryturę wielcy aktorzy romantycznego teatru, ustępując