regułą nieszkodzenia, nie może zarazem uparcie obstawać przy zasadzie bezwzględnej ochrony życia, gdyż uprawiałaby wówczas szkodnictwo, polegające na mnożeniu osób skazanych na udręki wegetacji nieludzkiej oraz na sztucznym przedłużaniu cierpień fizycznych i moralnych osób niezdolnych do życia (samodzielnego).<br>Na odwrót: tam gdzie nie można z całą pewnością ani zdrowia, ani jako takiego życia uratować, tam działanie na rzecz śmierci wolnej od cierpień pozostaje w zgodzie z pożytkiem chorego, interesem społeczeństwa dbałego o jakość życia i duchem zobowiązania, które składa każdy lekarz, rozpoczynając praktykę zawodową, przy czym rozróżnianie między eutanazją aktywną i eutanazją bierną (powstrzymaniem się od dalszego przedłużania życia) jest wobec udręk