występujący w roli badacza, akcentuję przede wszystkim możliwe skutki jego postępowania, skutki, które naruszają przyjęte przez społeczność psychologów (i wyartykułowane w kodeksach zawodowych) normy postępowania z osobami badanymi. Zresztą właśnie tym normom, a zwłaszcza ich naruszaniu, poświęcony jest cały ten rozdział. Trzeba jednakże pamiętać i o tym, że dla psychologii, jako dyscypliny naukowej, równie ważne są skutki metodologiczne (chociaż i one mają swoją kwalifikację etyczną).<br><br>Relacją, która rodzi zdecydowaną większość problemów etycznych, jest relacja badania empirycznego (relacja a). Zauważmy od razu, iż wyróżnioną już przez Rosenzweiga (1933) osobliwością badania (naukowego) psychologicznego jest to, że nie tylko badacz jest aktywnym podmiotem badania