Jednej rzeczy tylko nie mogłam jakoś dostrzec, mianowicie wyjścia z tej rezydencji. Zaczynałam powoli nabierać obaw, że jedynym sposobem przybycia tu, względnie oddalenia się stąd, jest ów helikopter na tarasiku. Dzika skała obok basenu wznosiła się zupełnie pionowo i z całą pewnością nie umiałabym na to wleźć. Opanowanie helikoptera też jakoś nie wchodziło w rachubę i wreszcie nie wytrzymałam.<br>- Pięknie - powiedziałam. - Jestem zachwycona. To prześliczny budynek, ale którędy się stąd wychodzi dołem?<br>- Po cóż wychodzić dołem, skoro górą jest znacznie wygodniej? - odparł tłusty z wyraźną satysfakcją, ale skierował się do następnej windy i zjechaliśmy niżej. Po drodze dostrzegłam nad swoją głową