krwiożercze, jak to przed burzą. Na południu grzmi i błyska coraz częściej.<br>- Zauważyłem - wiedźmin spojrzał w niebo, powstrzymując roztańczonego konia. - Wiatr też jest inny. Morzem zalatuje. Zmiana pogody, ani chybi. Jedziemy. Popędź no tego opasłego wałacha, Jaskier.<br>- Mój rumak nazywa się Pegaz.<br>- Jakżeby inaczej. Wiesz co? Moją elfią kobyłę też jakoś nazwiemy. Hmmm...<br>- Może Płotka? - zakpił trubadur.<br>- Płotka - zgodził się wiedźmin. - Ładnie.<br>- Geralt?<br>- Słucham.<br>- Czy miałeś w życiu konia, który nie nazywał się Płotka?<br> - Nie - odrzekł wiedźmin po chwili zastanowienia. - Nie miałem. Popędź wywałaszonego Pegaza, Jaskier. Daleka droga przed nami.<br>- I owszem - burknął poeta. - Nilfgaard... Ile to mil, według ciebie?<br>- Dużo