moją koronę, a ja ci daję - mój rozum.<br>I cień króla wziął w ręce głowę - i Maciusiowi aż serce zabiło, co to teraz będzie.<br>Ale ktoś szarpnął Maciusia - i Maciuś się obudził.<br>- Wasza królewska mość, godzina czwarta się zbliża.<br>Podniósł się Maciuś z trawy, na której spał przed chwilą - i jakoś przyjemniej mu było, niż kiedy wstawał z łóżka. Nie wiedział Maciuś, że niejedną noc spędzi tak pod niebem na trawie, że na długo pożegna się ze swym królewskim łóżkiem.<br>I tak, jak mu się śniło, mistrz ceremonii podał Maciusiowi koronę. I punkt o czwartej w sali posiedzeń zadzwonił król Maciuś