słuchałam szczęku żeliwnej patelni na srebrnej superkuchence Viking. Za moimi plecami syknął głośno gaz, zatrzeszczała zapalarka, zaszumiały płomyki. Trzasnęła skorupka pierwszego jaja, które Kitahara wybijał prosto na rozpaloną blachę. Bez tłuszczu. Specjalna kuchnia, Viking. Wszyscy trzej bali się cholesterolu. Z szyby ulotniły się ostatnie kropelki oparu. W łazience na pięterku jazgotała elektryczna golarka Kronholtza. Marchetti śpiewał pod prysznicem, ale nie arię, tylko coś, co nazywał pieśnią jednookiego pasterza. Kitahara rozbełtywał jajka, krajał swoje rybska, a jednocześnie popijał chivas z kryształowej szklanki, w której cienko grzechotała kostka lodu.<br>-A potem? <br>A potem szarpnęłam zapadką u zamka i otworzyłam szklane drzwi. Poczułam wiatr