false Hilarion Gaff w głębokości swojego<br>jestestwa:<br> - Pójdę a zwymyślam śpiącego drania, sprzedawcę fatalnych<br>instrumentów, pana Bogumiła Różdżkę.<br> Byłby poszedł i zwymyślał, byłby potłukł mu wiolonczele i zatłukł na<br>śmierć Myrmidona, gdyby jego uwagi nie zwrócił osobliwy pochód,<br>przeciągający ulicą Szarlatanów w stronę placu Kuglarzy.<br> Miarowym krokiem, kołysząc plecami, maszerowali jeden za drugim<br>chłopcy w uniformach z zielonego grubego sukna, na których jako kwiaty<br>na łące wykwitały rzędy jaśniejących mosiężnych guzików; mieli żółte<br>czapeczki boyów hotelowych z daszkami śliskimi od czarnego lakieru.<br>Unosili się na piętach, prężąc wypukłe, muskularne golenie.<br> Ale na chłopców pan Osiełek nie patrzał; oddawał się wyłącznie<br>osłupieniu na widok