teatr, chociaż niewątpliwie Olivier zaczynał od restytucji sceny elżbietańskiej. &lt;name type="tit"&gt;Henryk IV&lt;/&gt; to był film o przedstawieniu shakespeare'owskim w teatrze Globe. &lt;name type="tit"&gt;Hamlet&lt;/&gt; jest już robiony częściowo na innej zasadzie. A &lt;name type="tit"&gt;Ryszard III&lt;/&gt;...&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;DYGAT: Znam tylko &lt;name type="tit"&gt;Ryszarda III&lt;/&gt;, nie widziałem tamtych filmów, więc trudno mi o tym mówić. A w końcu wszystko jedno -film czy nie film. Tradycyjne pojęcie "filmowości", którym ty operujesz, przestało powszechnie obowiązywać. Dziś najmodniejszy zaczyna być prosty nieskomplikowany film kameralny - jak &lt;name type="tit"&gt;Marty&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;Kapelusz pełen deszczu&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;Dwunastu gniewnych ludzi&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;KOTT: Nie mieszajmy różnych rzeczy. Współczesny film jest wielokierunkowy i próbuje również odnowić coś w rodzaju psychologicznego teatru i zamknąć akcję