Brechtem, oczywiście nie ideologiem, lecz dramatopisarzem, twórcą określonego stylu inscenizacyjnego i określonego stylu interpretacji aktorskiej. Wszystkie te rachuby zniweczył protest pani Brechtowej, w którym kompensacyjna gorliwość notorycznie niekochanej, notorycznie zdradzanej żony przemieszała się z urażoną ambicją i płaską zawiścią.<br>Teatr Współczesny musiał zastąpić "Karierę" czymś innym. Wybór padł na dwa jednoaktowe utwory Sławomira Mrożka "Czarowna noc" i "Zabawa". Z partykularnego punktu widzenia była to zamiana na lepsze: obcego autora na własnego, wprowadzonej firmy na świeże nazwisko, już znanego stylu na styl nowy i oryginalny. Wśród polskich widzów. potwierdziło się to w całej pełni. Tylko częściowo sprawdziło się u krytyków i widzów