ogromne, o liliowych i granatowych tapetach, wychodziły oknami na północ. Czarny kot biegał za doktorem i mruczał. - Kiś, kiś, kiś - powiedział Tamten i pogłaskał go za uchem. Patrzyli na siebie jak starzy przyjaciele, i kot, i chirurg mieli jednakowo piękne, a nawet podobne do siebie żółte oczy. Chirurg wypił kawę jednym tchem, dał kotu napić się ze spodeczka i dopiero wówczas włożył białe, płócienne spodnie i świeży fartuch lekarski. Jego życie prywatne urywało się. Utworzył ciemne dębowe drzwi na korytarz, przeszedł przez jadalnię sióstr i szybko zbiegł po schodach do swego gabinetu w prawym skrzydle szpitala.<br>Na parterze po korytarzu wałęsali się