Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
też zarazem dodatkowym elementem dekoracyjnym.
Łańcuszki łączono z rękojeścią na dwa sposoby. Pierwszy polegał na mocowaniu jego końców do malutkich pierścieni na końcu głowicy i przednim ramieniu jelca. Drugi - gdy taki pierścień znajdował się tylko na końcu głowicy, a dolna część łańcuszka nałożona była ostatnim, najszerszym ogniwkiem na przednie ramię jelca; w efekcie takiego montowania łańcuszek przesuwał się po ramieniu jelca. Ten sposób łączenia spotykany jest jedynie u szabel typu drugiego z wersją długiego jelca, który pozwalał na taki montaż.
Do innych analogicznych elementów rękojeści szabel węgiersko-polskich wszystkich typów bezsprzecznie należy zaliczyć występowanie długich (czasami aż przesadnie) jelców o równie
też zarazem dodatkowym elementem dekoracyjnym.<br>Łańcuszki łączono z rękojeścią na dwa sposoby. Pierwszy polegał na mocowaniu jego końców do malutkich pierścieni na końcu głowicy i przednim ramieniu jelca. Drugi - gdy taki pierścień znajdował się tylko na końcu głowicy, a dolna część łańcuszka nałożona była ostatnim, najszerszym ogniwkiem na przednie ramię jelca; w efekcie takiego montowania łańcuszek przesuwał się po ramieniu jelca. Ten sposób łączenia spotykany jest jedynie u szabel typu drugiego z wersją długiego jelca, który pozwalał na taki montaż.<br>Do innych analogicznych elementów rękojeści szabel węgiersko-polskich wszystkich typów bezsprzecznie należy zaliczyć występowanie długich (czasami aż przesadnie) jelców o równie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego