Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
jak to było w szablach XVII-wiecznych); wygięcie kabłąka XVIII-wiecznej oprawy różni się od oprawy XVII-wiecznej tym, że te wcześniejsze odchodziły od jelca od razu pod kątem rozwartym, łukiem maksymalnie wybrzuszającym się mniej więcej na wysokości środka trzonu rękojeści. Późniejsze natomiast charakteryzowały się tym, że kabłąk odchodził od jelca bardzo często prawie pionowo bądź z minimalnym jedynie wygięciem (a maksymalny moment wybrzuszenia znajduje się znacznie wyżej niż w oprawach XVII-wiecznych). Ta konstrukcyjna ewolucja rękojeści szabli husarskiej doprowadziła z czasem do zatracenia szlachetności klasycznej formy. Zawsze drewniany trzon rękojeści, obciągnięty jaszczurem lub zwykłą skórą, był w swej górnej części
jak to było w szablach XVII-wiecznych); wygięcie kabłąka XVIII-wiecznej oprawy różni się od oprawy XVII-wiecznej tym, że te wcześniejsze odchodziły od jelca od razu pod kątem rozwartym, łukiem maksymalnie wybrzuszającym się mniej więcej na wysokości środka trzonu rękojeści. Późniejsze natomiast charakteryzowały się tym, że kabłąk odchodził od jelca bardzo często prawie pionowo bądź z minimalnym jedynie wygięciem (a maksymalny moment wybrzuszenia znajduje się znacznie wyżej niż w oprawach XVII-wiecznych). Ta konstrukcyjna ewolucja rękojeści szabli husarskiej doprowadziła z czasem do zatracenia szlachetności klasycznej formy. Zawsze drewniany trzon rękojeści, obciągnięty jaszczurem lub zwykłą skórą, był w swej górnej części
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego