Rękojeść z jelcem mosiężnym, jednokabłąkowym. Kabłąk jelca zgięty u dołu pod kątem prostym, u góry przechodzi łagodnym łukiem ku głowicy, z którą połączony jest zamkiem zaczepowym; w górnej części kabłąka ślad przecięcia spojonego miedzią i wzmocnionego klinem mosiężnym (na tzw. obce pióro). Prawdopodobnie rękojeść została skrócona na życzenie właściciela <gap> Krzyż jelca w środkowej partii rozszerzony. Wąsy płaskie z owalnymi końcami, dł. 59 mm. Tylne ramię jelca lekko zagięte ku dołowi, ze spłaszczony łezką. Głowica z owalnym kapturkiem, którego górna część została do dolnej przylutowana miedzią. W szczycie kapturka otwór, w którym zamocowany jest trzpień głowni mosiężną okrągłą nakrętką z dwoma otworkami