Kiedy staję na progu nowego mieszkania, mówię: "To za piękne, to nie może być na długo!"<br> Może jestem wtedy w miejscu pogranicznym? Miejscu, gdzie doznaje się olśnienia?<br>Takich miejsc szukać będę przez całe życie. To one staną się pulsem moich wierszy.<br>***<br>Z pogranicza są ptaki. Mogę teraz śledzić wysokie loty jerzyków i <br>słuchać ich wysokiego skwiru, bo w moim pokoju okno jest pełne nieba,<br>ważniejszego od odrabiania lekcji. Czasem trzeba mnie ściągać z balkonu<br>podczas burzy albo nocą, kiedy chodzę po omacku. Może to wina bajek, że<br>coraz bardziej tęsknię do tej przezroczystej, nieograniczonej przestrzeni. A<br>może wina świata obcego, który