wprost owej trzeciej stała rozwarta, darmo <br>czekająca klientów-amatorów, skrzypiąca brama Pażychowego <br>obejścia. Za bramą czerniała zgniecionymi trawami koleina <br>dróżki, ginęła w zbitej kotłowaninie jaśminów <br>i rachitycznych brzóz; sterczał z nich jakiś słup - może <br>okaleczały stary żuraw studzienny - i tyle. <br>Czerwony mur z naprzeciwka wystawiał do słońca skruszałe <br>cegły, górą jeżył się wtopionymi w zaprawę <br>żelaznymi kolcami, które miały odstraszać chętnych <br>do złamania siódmego "nie kradnij" i powstrzymywać <br>zatwardziałych przed świętokradczym zrywaniem owoców <br>z proboszczowego sadu.<br>Co znaczy dla niego mur w Kaleniu? Do tego zmurszały. A bolce... <br>Powyginane, zżarte przez rdzę niczym Pażychowa brama. <br>Niektórych brak, powypadały ze skruszałej wapiennej zaprawy