o treść widzeń. Dopiero z porania<br>Zadaje ciemną nocą tłumione pytania.<br>Odpowiadasz bezładnie - ja słucham z uśmiechem.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br>Wyszło z boru ślepawe, zjesieniałe zmrocze,<br>Spłodzone samo przez się w sennej bezzadumie.<br>Nieoswojone z niebem patrzy w podobłocze<br>I węszy świat, którego nie zna, nie rozumie.<br><br>Swym cielskiem kostropatym kąpie się w kałuży<br>Co nęci, jak ożywczych jadów pełna misa,<br>Czołgliwymi mackami krew z kwiatów wysysa<br>I ciekliną swych mętów po ziemi się smuży.<br><br>Zwierzę, co trwać nie zdoła zbyt długo na świecie,<br>Bo wszystko wokół tchnieniem zatruwa i gasi,<br>Lecz gdy ty białą dłonią głaszczesz je po grzbiecie,<br>Ono, mrucząc, do stóp