Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
się w europejskich zbiorach muzealnych, m.in. w Landes Zeughaus w Graz, w Livrustkammaren w Sztokholmie oraz w Orużiejnej Pałacie moskiewskiego Kremla. W tym miejscu nasuwa mi się analogia z o wiele późniejszymi chronologicznie polskimi szablami husarskimi z drugiej połowy XVII w. Charakteryzowały się one zawsze rękojeścią zamkniętą, jednakże ich kabłąk nie łączył się konstrukcyjnie z ich głowicą rękojeści, ale prawie do niej dochodził. Poza tym również występowaniem tzw. palucha, który na Węgrzech przejęty został pod wpływem broni zachodnioeuropejskiej tak do szabli, jak i do pałaszy. Ten charakterystyczny i ważny funkcjonalnie element spotykamy w szablach węgiersko-polskich, później w husarskich, jak
się w europejskich zbiorach muzealnych, m.in. w Landes Zeughaus w Graz, w Livrustkammaren w Sztokholmie oraz w Orużiejnej Pałacie moskiewskiego Kremla. W tym miejscu nasuwa mi się analogia z o wiele późniejszymi chronologicznie polskimi szablami husarskimi z drugiej połowy XVII w. Charakteryzowały się one zawsze rękojeścią zamkniętą, jednakże ich kabłąk nie łączył się konstrukcyjnie z ich głowicą rękojeści, ale prawie do niej dochodził. Poza tym również występowaniem tzw. palucha, który na Węgrzech przejęty został pod wpływem broni zachodnioeuropejskiej tak do szabli, jak i do pałaszy. Ten charakterystyczny i ważny funkcjonalnie element spotykamy w szablach węgiersko-polskich, później w husarskich, jak
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego