swojej stronie i spojrzała w ogród sąsiada. <br>- Wolę, żeby pana ścieżka była zalana niż moje grządki - powiedziała z przekonaniem. <br>Jegomość aż się zatrząsł z oburzenia. <br>- Wolisz? - ryknął i obie pięści znowu wyrzucił w górę. <br>Ale przy tym dramatycznym ruchu stracił równowagę i, chcąc nie chcąc, musiał zeskoczyć w sam środek kałuży i przebiec kilka kroków, wymachując ramionami jak ptaszek, który się zrywa do lotu.<br>Wbrew wszelkiej przyzwoitości dziewczynka na podmurówce aż przysiadła ze śmiechu, a po drugiej stronie rzeki zawtórował jej Hubert, cudem utrzymujący równowagę na balustradzie. <br>Jegomość nie posiadał się z oburzenia. <br>- To to tak, poczekaj! - ryczał. - Cóż to! Czy