jakiś ślepy zaułek i nie było gdzie uciekać, a oni napierali z karabinami, otworzyłem oczy. Za oknem był już dzień. Stał nade mną człowiek o twarzy goryla, w kapeluszu i nieprzemakalnym płaszczu; jedną rękę trzymał w kieszeni, drugą wycelował we mnie i zawołał:<br>- Jak pan się nazywa?!<br>Oszołomiony, usiadłem na kanapce. To nie był już sen. W drzwiach dojrzałem przerażonego Jelonka w pasiastej piżamie.<br>- Piszczyk - odparłem automatycznie i dopiero teraz uświadomiłem sobie, że to musi być tajny agent. Zerknąłem z rozpaczą na teczkę. Leżała nadal na krześle.<br>- Dokumenty! - zawołał ostro. Sięgnąłem do kieszeni marynarki, przewieszonej przez poręcz krzesła. Dygotały mi ręce