co świadczy o tym, że luka, jaką wypełnił swoją ekstrawagancką twórczością, naprawdę doskwierała światu. Nieczęsto zdarza się, by dzieło oddziaływało tak doskonale wszystkimi swoimi składowymi. Tu mamy do czynienia właśnie z takim przypadkiem. Nowoczesna technika nagraniowa pozwoliła czytelnie zaistnieć dźwiękowemu chaosowi, który zilustrował frustracje bohatera lirycznego, te zaś stały się kanwą całej dramaturgii, która z kolei wyniosła na piedestał jej twórcę i wykonawcę. Inaczej niż Frank Zappa, który uprawiał wszystkie dźwięki i wszystkie harmonie w stylu wielkich kompozytorów współczesnych, Tom Waits przyrządza z dźwięków podejrzaną miksturę mogącą się kojarzyć raczej z mrocznym warsztatem alchemika i znachora. Już od dawna nie komponuje