z powodu zagrożenia ze strony rządzących.<br><br>Z biegiem lat przestrzenna ruchliwość Woltera uległa jednak osłabieniu. Coraz częściej nie wychylał nosa z Ferney, które stało się jego ulubioną siedzibą. Przestał tułać się po Europie. To Europa waliła drzwiami i oknami do Ferney, żeby go oglądać i podziwiać (w ten sposób Wolter kapitalnie przyczynił się do rozwoju oświeceniowej turystyki). Nie przyjmował wszystkich; nadmierna gościnność uniemożliwiłaby mu bowiem pracę. Osobiście kontaktował się tylko ze znaczącymi postaciami, na których mu zależało lub którym nie wypadało odmówić. Pozostałych, tych odrzuconych, podejmowała mało efektowna pani Denis, jego siostrzenica, pełniąca funkcję nagrody pocieszenia. Mimo starannej selekcji tych osobiście