Typ tekstu: Książka
Autor: Kowalczykowa Alina
Tytuł: Dramat i teatr romantyczny
Rok: 1997
Autor: Kowalczykowa Alina
Tytuł: Dramat i teatr romantyczny
Rok: 1997
dla niego uwolnienie także od zapisanych przed ponad trzydziestu laty buntowniczych postulatów młodego francuskiego romantyzmu.
Rozdział 5 OSZAŁAMIAJĄCY SUKCES - TEATR ALEKSANDRA DUMAS
Aleksander Dumas był autorem kilkudziesięciu sztuk, granych w paryskich teatrach i wznawianych przez dziesiątki lat. Był jedynym romantykiem (jeśli nim był?), którego niemal wszystkie dramaty odnosiły oszałamiające sukcesy kasowe, wzbudzały entuzjazm widzów, a od krytyków zbierały oceny od najbardziej zjadliwych po pełne podziwu. Ówczesny krytyk L. Romand twierdził, że Henryk III i jego dwór otworzył epokę nowego dramatu, kreacje bohaterów Dumasa przyrównywał do postaci tworzonych przez Szekspira i Schillera (!), podkreślał szokującą recenzentów zmianę języka, dzięki której sztuczną egzaltację zastąpiła
Rozdział 5 OSZAŁAMIAJĄCY SUKCES - TEATR ALEKSANDRA DUMAS
Aleksander Dumas był autorem kilkudziesięciu sztuk, granych w paryskich teatrach i wznawianych przez dziesiątki lat. Był jedynym romantykiem (jeśli nim był?), którego niemal wszystkie dramaty odnosiły oszałamiające sukcesy kasowe, wzbudzały entuzjazm widzów, a od krytyków zbierały oceny od najbardziej zjadliwych po pełne podziwu. Ówczesny krytyk L. Romand twierdził, że Henryk III i jego dwór otworzył epokę nowego dramatu, kreacje bohaterów Dumasa przyrównywał do postaci tworzonych przez Szekspira i Schillera (!), podkreślał szokującą recenzentów zmianę języka, dzięki której sztuczną egzaltację zastąpiła
dla niego uwolnienie także od zapisanych przed ponad trzydziestu laty buntowniczych postulatów młodego francuskiego romantyzmu.<br><br><tit>Rozdział 5 OSZAŁAMIAJĄCY SUKCES - TEATR ALEKSANDRA DUMAS</><br><br>Aleksander Dumas był autorem kilkudziesięciu sztuk, granych w paryskich teatrach i wznawianych przez dziesiątki lat. Był jedynym romantykiem (jeśli nim był?), którego niemal wszystkie dramaty odnosiły oszałamiające sukcesy kasowe, wzbudzały entuzjazm widzów, a od krytyków zbierały oceny od najbardziej zjadliwych po pełne podziwu. Ówczesny krytyk L. Romand twierdził, że Henryk III i jego dwór otworzył epokę nowego dramatu, kreacje bohaterów Dumasa przyrównywał do postaci tworzonych przez Szekspira i Schillera (!), podkreślał szokującą recenzentów zmianę języka, dzięki której sztuczną egzaltację zastąpiła
