powiedzieć. Jednak Aldrovandi mógł o smoku wawelskim wyczytać jeszcze u Macieja Miechowity, a przede wszystkim w słynnej w Europie "Kosmografii" Sebastiana Münstera, wydanej w Bazylei w roku 1544. To przecież w dziele Münstera opublikowano rzekomo wiarygodny wizerunek naszego smoka na tle fantazyjnego widoku Wawelu.<br>Podziwiano z niekłamaną ciekawością i lękiem katedralne kości, lecz przedmiotem studiów stały się dopiero w XVIII stuleciu, zawsze bowiem frapowały przyrodników. Jezuita, ksiądz Gabriel Rzączyński w dziele zatytułowanym "Actuarium Historiae naturalis Regni Poloniae" (Gdańsk 1742), a w ślad po nim Stanisław Duńczewski w "Kalendarzu Polskim i Ruskim na rok 1767" pisał, że są to - &lt;hi&gt;kości olbrzymów&lt;/hi&gt;, wykopane