zaprosił mnie do swego stolika. Po chwili wszedł Putrament, potoczył wzrokiem po sali i nie odpowiedział na mój ukłon.<br>- Jak pan się kłania? - rzekł Słonimski. - On wymaga, żeby się zerwać i zgiąć się w półpokłonie.<br>Kilka dni później natknąłem się na Putramenta w hallu Domu Literatów i razem weszliśmy do kawiarni.<br>Zapomniał widocznie, że widział mnie w towarzystwie Słonimskiego, i starał się być koleżeńsko uprzejmy.<br>- Co tam słychać u was w Krakowie - spytał - dalej takie siedlisko oponentów? Zaproście mnie, to wytłumaczę rzeczy dla was jeszcze niepojęte.<br>W tej chwili zauważyłem Słonimskiego i skłoniłem głowę. Pan Antoni manifestacyjnie odwrócił się, udając, że