Gordon wydobył z poematu wszystkie jego powaby, zmieniał głos, modulował go i po mistrzowsku podkreślał humor, barwę, muzykę wiersza. A kiedy przerwał recytację, znowu zapytał:<br>- Czy pani to czytała?<br>Izolda, z wypiekami na twarzy, odrzekła nieśmiało:<br>- Nie... tego nie pamiętam. Ośmieszyłam się, prawda?<br>- Porozmawiamy jeszcze na ten temat. Ale może kiedy indziej. Pani pozwoli, że do audycji sam sobie dobiorę partnerów. Muszę porozumieć się z kolegami w teatrze. Pani jest bardzo miła, ale też bardzo młoda. Proszę do mnie wpaść jutro za kulisy. Będę mógł podać pani nazwiska aktorów.<br>Spotkania z Izoldą odbywały się odtąd częściej. Trwały próby i nagrywania poszczególnych partii