nagle wszystko staje się jasne.<br>- Łaskawy kolego! - pyta Franek. - Czy rzeczywiście w tych sprawach radził się pan u naszego kochanego Rokity?<br>- Ależ jak najbardziej! Wspominałem mu o tych planach i zamiarach! - puszy się odurzony nadziejami adiunkt Piaskawy.<br>Franek podnosi wzrok - trafia wprost na mój uśmiech i na gest unoszącej pełny kieliszek ręki: z drowie, Franciszku!<br>Trochę zaczyna mi się dłużyć jego milczenie.<br>W końcu pada pytanie kolejne i ostatnie.<br>- Pojmuję, kolego Piaskawy. Ale co właściwie zrobimy z Twardowskim?<br>Piaskawy wzrusza ramionami: - Profesorze! Przecież stamtąd się nie wraca.<br>Materna patrzy już tylko na mnie.<br>Cofam się, zaczynam kluczyć, mylić tropy.<br>Ciągle jednak