błyszczały w świetle wiszących lamp. W gliniany dzbanuszek kucharz włożył pomarańczową gałązkę kwitnących pnączy, aż kędzierzawą od zbitych płatków.<br>Ledwie usiedli, Pereira wniósł na tacy parującą patelnię i podsuwał Margit.<br>- O, przyjemnie pachnie.<br>- Bierz śmiało, spróbujesz, możesz mnie chwalić.<br>Wyciągany korek głośno cmoknął. Odebrał butelkę z rąk kucharza i napełnił kieliszki.<br>Nagle poczuł, że Margit patrzy na niego z ogromnym zdziwieniem.<br>- Co się stało? Niedobre? Przez tę chwilę potrafił spaprać?<br>- Obejrzyj się.<br>Odwrócił głowę. Za nim pod ścianą kucnęło czterech mężczyzn w bieli i młoda dziewczyna. Wpatrywali się szeroko otwartymi oczami. Złożywszy dłonie oddali pokłon. Bosi, bezszelestnie wsunęli się na skinienie