ją będziemy kształtować. Szanowni towarzysze! - natężył nieco głos. - Jestem szczęśliwy, że właśnie w dniu dzisiejszym w imieniu własnym i was tutaj zebranych, w imieniu miasta Ostrowca, mogę na ręce naszego gościa, towarzysza Szczuki, wznieść toast na chwałę naszej wielkiej, demokratycznej ojczyzny. Niech żyje!<br>Rumor odsuwanych krzeseł zmieszał się z brzękiem kieliszków i okrzykami: niech żyje!<br>- Kto niech żyje? - zaniepokoił się Słomka.<br>- Pewnie solenizant - zauważyła spokojnie Jargeluszka robiąc na drutach.<br>- Jaki solenizant? Nie ma żadnego solenizanta. - To jubilat.<br>- Jubilata też nie ma, co pani wygaduje! O Polskę pewnie chodzi...<br>Jednak te wątpliwości nie przeszkodziły mu odskoczyć w porę od drzwi, które nagle