na swoje... a może i to nie... <br>Tadeusz bez słowa uścisnął mu dłoń. Obejrzał się jeszcze, skręcając za wydmę. Dziadek Kulesza stał i patrzył za nim. Na tle błękitnego nieba i żółtego piasku wyglądał jak czarny posąg.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>- Nie można! - krzyknął. - Nie można nikogo tak dręczyć! Strzeliłem! A gdybym nie strzelił, kim stalibyśmy się my troje? Mnie i pułkownika czekałby sąd wojskowy. I kula w łeb. Ty byłabyś donosicielką! Przeklęłabyś tę chwilę. Nie umiałabyś z tym żyć... Ja to analizuję w a... aspekcie osobistym, a ten drugi a... aspekt, aspekt państwowy! Ten drugi... lepiej o tym nie mówić! Daj mi więc żyć