w cylindrze. Obrzęd stał się zabawą, spektaklem. <br>Emocje widzów zawsze budziły postacie zwierząt, odgrywane przez ludzi. Każde z nich miało swoją chwilę strasząc i bawiąc. Turoń uosabiał siłę, kłapał drewnianą paszczą, goniąc spłoszone dziewczęta. Występował, podobnie jak koza, zwłaszcza w zespołach kolędniczych. Bocian przewyższał wzrostem inne postacie. Jego kij z kłapiącym dziobem okrywano szmatą. Niemrawy niedźwiedź występował w kożuchu pokrytym słomą i grochowinami. <br>Przebrania i maski można rozpatrywać w kategoriach scenografii, doceniając dowcip realizacji i ekspresję formy, niezależnie od treści spektaklu, których opis wykracza poza tematykę tej książki. Postacie w wyrazistych maskach, fantastycznych strojach, nakryciach głów spotykamy jeszcze teraz w Beskidach i