Badania empiryczne pokazują silną korelację między wzrostem gospodarczym a stopniem rozwoju systemów finansowych w różnych krajach. Porównanie różnych instytucji finansowych nie pozwala jednak na jednoznaczny wybór najlepszego systemu. Możliwe jest natomiast wskazanie względnych korzyści różnych rozwiązań. Z punktu widzenia alokacji zasobów i restrukturyzacji przedsiębiorstw w okresie transformacji wydaje się, że kluczową sprawą jest generowanie informacji o różnych możliwościach inwestycyjnych. System typu niemieckiego, oparty na silnych związkach sektora bankowego z sektorem przedsiębiorstw, nie stwarza bodźców zachęcających do mobilizowania rozproszonej wiedzy i konfrontowania rozmaitych pomysłów. System taki może być skuteczny w sytuacji rutynowej, gdy istnieje daleko idąca zgoda co do struktury i technologii