Typ tekstu: Książka
Autor: Gałczyński Konstanty Ildefons
Tytuł: Poezje
Rok wydania: 1994
Lata powstania: 1928-1953
są jeszcze kantaty moje, do pioruna!
Nie czas mnie, ale ja go wziąłem na kowadło.

Zaraz przyjdzie rodzina i zacznie się uczta.
Córy moje, nim siądą, przejrzą się do lustra.
I chmara gości ściągnie. I nastąpi taniec.
Podjedzą sobie setnie i podpiją dobrze.
I pasterz z gobelinu też huknie na kobzie.
A potem wieczór przyjdzie. I znikną w altanie.

Bo lepsza od mych skrzypiec, gdym grywał
w Weimarze,
niźli perły, o których dla mej żony marzę,

niż sonaty mych synów, niż wszystkie marzenia,
taka chwila wielkiego, wielkiego wytchnienia,

właśnie teraz, gdy widzę przez altany szparę
rzecz niezwykłą, zawrotną, szaloną nadmiarem:
WIOSENNE
są jeszcze kantaty moje, do pioruna!<br>Nie czas mnie, ale ja go wziąłem na kowadło.<br><br>Zaraz przyjdzie rodzina i zacznie się uczta.<br>Córy moje, nim siądą, przejrzą się do lustra.<br>I chmara gości ściągnie. I nastąpi taniec.<br>Podjedzą sobie setnie i podpiją dobrze.<br>I pasterz z gobelinu też huknie na kobzie.<br>A potem wieczór przyjdzie. I znikną w altanie.<br><br>Bo lepsza od mych skrzypiec, gdym grywał<br>w Weimarze,<br>niźli perły, o których dla mej żony marzę,<br><br>niż sonaty mych synów, niż wszystkie marzenia,<br>taka chwila wielkiego, wielkiego wytchnienia,<br><br>właśnie teraz, gdy widzę przez altany szparę<br>rzecz niezwykłą, zawrotną, szaloną nadmiarem:<br>WIOSENNE
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego