trafnie rozpoznawała wszystkie "połówki", pozwalając wchodzić do środka kolegom Iskry. Cała reszta była wstrętnymi wrogami, czyhającymi na jej pana i przedmiotem mniej lub bardziej udawanych ataków. W ten sposób już od tygodni przez próg Promienia nie stąpnęła noga służącego. Wewnątrz panował swojski nieład, a w kątach zalegały kłaczki kurzu nabitego kocią sierścią. Można tam było schować tygrysa i dwa jednorożce na dodatek, a nie tylko trochę zakazanych ksiąg.<br>Rozmowy z Promieniem podjął się Nocny Śpiewak, który pozostawał z Iskrą w lepszych stosunkach, niż każdy z nas pozostałych. Zaczął bardzo ostrożnie, z początku dając tylko do zrozumienia to i owo, ale Promień