jego rękę.<br>- Panie Adasiu... - szepnęła z gorączkowym pośpiechem. Widzi pan?<br>- Co?... Gdzie?...<br>- Tam... w cieniu... pod drzewami...<br>- Widzę... Ktoś się bardzo ostrożnie posuwa. Ktoś zapewne z domu?<br>- Nie, to nikt z domu... Swój nie posuwałby się tak ostrożnie. - Widać nas... Pani ma białą sukienkę... Prędko za ten krzak! Panna Wanda kocim ruchem zapadła za krzak, a Adaś przylgnął do ziemi, tuż obok.<br>Jakiś gęsty cień o ludzkich kształtach przekradał się pod drzewami; zdążał w swoim czujnym pochodzie do lasu przez zarośla ku dróżce, wiodącej w stronę domu.<br>- Skąd on idzie? - szepnął Adaś. - Wyszedł z lasu...<br>- A co jest za tym lasem