oznacza obojętność wobec siebie samych. Nie jest bowiem godne człowieka życie, którego - przynajmniej od czasu do czasu - nie postawimy przed egzaminującym obliczem naturalnej, wrodzonej nam ciekawości, czasem szepczącej, czasem wołającej: po co żyjemy? Po co wstajemy co rano? Dlaczego pracujemy?<br>Nazwałem pojęcie ťludzkościŤ - powszechnikiem. Istotnie. Współczesna dyskusja między indywidualistami i kolektywistami jest tylko nową postacią średniowiecznego sporu o uniwersalia, który z kolei ma Platona za ojca. Jak państwo pamiętacie, dla wielkiego Greka rzeczy widzialne były jedynie niedoskonałym odbiciem idei. Nie jednostki były dlań rzeczywiste - ale (właśnie!) ludzkość. To stanowisko zostało w średniowieczu nazwane realistycznym. Umiarkowany realista Abélard zupełnie słusznie stwierdził, że