wyimaginowaną armię, a i przyodziewać się sama na niby w peleryny w paski i w kratę, którą kochałam najbardziej. Czasem wolno mi było wynieść jakąś nie do samego końca zapisaną książkę buchalteryjną, tak pięknie podzieloną na rubryki ozdobione czerwonymi napisami "saldo", "winien" i "ma", gdzie wrysowywałam i wpisywałam później moje komiksy o pensji dla panienek.<br> Źródłem wiedzy w tej materii była mama z jej doświadczeniami na warszawskiej pensji pani Tołwińskiej - a ja wymyślałam tylko nazwiska jej koleżanek, od rzeczywistej Zosi Malinowskiej do urojonej Ludwisi Pehóz, przez "o kreskowane" i z akcentem na ostatnią sylabę, twierdziłam bowiem uparcie, że to idealne nazwisko