słownego tylko na podstawie tonów muzyki i emanującego z niej napięcia.]<br>Opera eksponowała rangę oprawy plastycznej. Gdy w XVIII-wiecznym teatrze tragicznym dekoracje miały charakter umowny, były konwencjonalne i stanowiły właściwie tylko tło zamykające scenę, to w tym samym czasie w operze przywiązywano do nich niepomiernie większą wagę. Było to konieczne, gdyż akcja jest w operze statyczna, toczy się w tempie śpiewu; a im mniej dzieje się na scenie, tym ważniejsza staje się zatrzymująca uwagę widzów strona wizualna. Szczególną dbałość o nią wymuszały długie partie śpiewane. Dekoracje wykonywano dla uświetnienia konkretnego dzieła, malowidła przedstawiały strojne fasady pałaców, wspaniałe kaskady, egzotyczną roślinność