i dlatego dotyczy jej <br>następująca krytyka Willarda van Orman Quine'a: &lt;q&gt;"Weźmy pod uwagę dość <br>popularne fantazjowanie na temat tego, co by się stało, gdyby ktoś odrzucił <br>prawo niesprzeczności i uznał za prawdziwe zarówno pewne zdanie, jak i jego <br>&lt;page nr=325&gt;<br>negację. W odpowiedzi można usłyszeć, że zniszczyłoby to całą naukę. Z każdej <br>koniunkcji postaci A i nie-A wynika dowolne zdanie; dlatego równoczesne <br>uznanie za prawdziwe jakiegoś zdania i jego negacji zmuszałoby nas do akceptacji <br>każdego w ogóle zdania, przestalibyśmy odróżniać prawdę od fałszu".&lt;/&gt; Z analizy <br>nauk mistrzów zen wynika jednak, że nie akceptowali oni każdego dowolnego <br>zdania, ale tylko i wyłącznie j