domagania się, aby mówił do rzeczy. Nie wiem, może ktoś o naturze bardziej fatalistycznej byłby w stanie dopatrzyć się jakiejś logiki czy konieczności w niezliczonych odmianach losu, jakie kształtują każde ludzkie życie. Mnie samego te nie wiedzieć przez kogo planowane zwroty, zakręty, zaskoczenia - ocknięcie się w połowie życia na innym kontynencie jest tylko jednym z nich - przede wszystkim dziwią. Pewien mój wczesny wiersz nosił tytuł "Nigdy bym nie przypuścił". Inny, nieco późniejszy, zatytułowany był "I nikt mnie nie uprzedził". To, że pierwszy wiersz był erotykiem, drugi - czymś w rodzaju politycznej satyry, nie ma tu nic do rzeczy: złożone w jeden dwuwiersz