tym wypadku nie szczędził mu goryczy. W ojczyźnie nie zdawano sobie dostatecznie sprawy z genjuszu młodego uczonego, Wpływał na to przedewszystkiem brak uznania ze strony urzędowych powag naukowych Europy, nauka bowiem norweska była jeszcze zbyt słabą, aby sama mogła ocenić dotychczasowe dzieło Abela.<br>Tymczasem jednak nazwisko jego stawało się na kontynencie coraz głośniejsze. Opublikowana praca "Recherches sur les fonetions elliptiques" zyskała mu po raz pierwszy uznanie Gaussa, który od lat trzydziestu pracował w tej samej dziedzinie. Wyniki, osiągnięte przez Abela, wyprzedziły własne prace Gaussa, i znakomity matematyk chętnie przyznawał palmę pierwszeństwa Abelowi. Było to pierwsze tego rodzaju uznanie, którego Abel przez