osadowe w oceanach. Okazało się, że powstały dopiero w erze mezozoicznej. Dna oceanów są więc stosunkowo młode i wbrew niegdysiejszym nadziejom nie znajdziemy w nich dokumentacji dziejów życia poprzedzającej to, co występuje w skorupie kontynentalnej.<br>Od tych czasów zgromadzono masę danych, które okazały się niesprzeczne z koncepcją konwekcyjnej natury dryftu kontynentalnego. Okazało się przy tym, że poszczególne fragmenty skorupy oceanicznej zachowują się jak sztywne płyty przesuwające się nawzajem w stosunku do siebie wzdłuż linii uskoków. Ponieważ ruch odbywa się na kuli, przesunięcia płyt w stosunku do siebie można opisać jako rotacje wzdłuż okręgu opasującego kulę ziemską. Wykorzystano teorem znany od czasów