płaczu.<br>Niteczka klęczała jeszcze przed jęczącym teraz miarowo sierżantem Sępem pryskając mu w oczy wodą ze szklanki, gdy od strony schodów rozległ się głośny, zawodzący płacz kobiety.<br>- Nic, będzie dobrze - odwróciła się na pokój szukając wzrokiem Kolumba.<br>W progu stanęła stara panna - gospodyni kwatery. W obu rękach trzymała talerz z kopiasto nałożonymi kostkami, które wyniosła dla swego pieska. Przechyliwszy ku sobie talerz podtrzymywała rozsypujące się kostki piersiami, jak najdroższy skarb.<br>- Bączek! - wydarło się wśród łkań. - Bączek...<br>Szukała kogoś wzrokiem, spotkała sierżanta skurczonego na krześle jak pokutujący grzesznik.<br>&lt;page nr=342&gt; - Zbrodniarz! - krzyknęła. - Zbrodniarz!<br>Pierwszy roześmiał się Olo. Co się z nimi działo? Śmiech wykrzywiał