tracą.<br>Tak mi smutno i straszno, bo nie wiem,<br>Ile ludzie za warkocz zapłacą?''&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ŚNIEG&lt;/&gt;<br><br>Pamiętam ów ruchliwie rozbłyskany szron<br>I śniegu ociężałe w gałęziach nawiesie,<br>I jego nieustanny z drzew na ziemię zron,<br>I uczucie, że w słońcu razem z śniegiem skrzę się.<br><br>A on ciągle narastał, tu w kopiec, tam - w stos,<br>I drzewom białych czupryn coraz to dokładał,<br>Ślepił oczy i łechtał podbródek i nos,<br>I fruwał - i tkwił w próżni - i bujał i padał.<br><br>I pamiętam ów niski, wpół zapadły dom,<br>I za szybami włóczek różnobarwne wzory.<br>Kto tam mieszkał? Pytanie - czy człowiek, czy gnom?<br>Byłem dzieckiem