skarb, skarb! - zahuczał "były matematyk". - Chłopcze! Czy z przestrachu straciłeś zmysły? Czemu się śmiejesz u stu diabłów! I ty też? - krzyknął spojrzawszy na Staszka.<br>- A cóż mamy robić? - spytał Adaś spokojnie. - Gonić go!<br>- Jak? Na nogach?<br>- Damy znać... Niech go chwytają!...<br>- A ja marzę o tym, aby on uciekł na kraniec świata i aby go nigdy nie schwytano <br>&lt;page nr=215&gt;.<br> Ja panu wszystko wyjaśnię... Niech się pan zechce uspokoić...<br>Pan profesor, jedyny Bayard armii, przysłuchiwał się równie zdumiony tej rozmowie. Nie rozumiał dziwacznego postępowania swego beniaminka; ale ani przez chwilę nie wierzył, by Adaś "stracił zmysły ze strachu".<br>Coś w tym tkwi!" - pomyślał. A