nosa. Drugie oko pozostało jednak czyste i spokojne. Abraham Gold szeroko rozwarł usta chcąc coś wypowiedzieć. Stary Widmar nie dosłyszał.<br>- Co? - i schylił się do jego warg. Znowu nie dosłyszał. - Co? - powtórzył i przysunął twarz zupełnie blisko. Wtedy uczuł taki zawrót głowy , że aż się zachwiał na nogach. Z ust krawca powiało na niego potwornym chłodem i smrodem. Nie był to żaden wentylator. Jego drugie porównanie było prawdopodobniejsze! Zionęło na niego trupiarnią!<br>Wówczas po raz pierwszy od nie wiedzieć ilu godzin zapomniał Widmar o swym nieszczęściu i spojrzał na krawca z dobrotliwym zaciekawieniem, prawie ze współczuciem .<br>&lt;page nr=15&gt;<br>Podobnych wzruszeń doznawał na pogrzebach