taki zawrót głowy , że aż się zachwiał na nogach. Z ust krawca powiało na niego potwornym chłodem i smrodem. Nie był to żaden wentylator. Jego drugie porównanie było prawdopodobniejsze! Zionęło na niego trupiarnią!<br>Wówczas po raz pierwszy od nie wiedzieć ilu godzin zapomniał Widmar o swym nieszczęściu i spojrzał na krawca z dobrotliwym zaciekawieniem, prawie ze współczuciem .<br>&lt;page nr=15&gt;<br>Podobnych wzruszeń doznawał na pogrzebach.<br>- Spotkamy się jutro - wyrzekł Gold z wysiłkiem. - Powiem panu jutro...<br>- Niech mi pan tym zwlekaniem nie zawraca głowy ! - krzyknął Widmar. - Nie dam się nabierać jak głupi! - Walnął pięścią w stół. Wicher, taki sam jak on pasjonat, wleciał z hałasem