w istocie jego żona, wyleczyłby się ze swojej namiętności.<br>- Słuchaj, Gold - rzekł ochryple - pójdziesz naprzód i zapukasz do drzwi.<br>W klatce schodowej czuć było wilgocią i świeżą farbą. Do tego zapachu przyłączył się jakiś inny, słodkawy i śmiertelny, lecz Widmar już nie zwracał na to uwagi.<br>- Pójdziesz naprzód! - i popchnął krawca z tyłu, ale krawiec usunął mu się spod rąk, można powiedzieć, rozpłynął się w powietrzu. Gdyby Widmar w tej chwili zachowywał się nadal spokojnie i celowo, nie potrafiłby prawdopodobnie zmusić go do zrobienia jednego nawet kroku. Krawiec gdzieś zginął na schodach. Obaj jednak przyzwyczaili się do tego, że co chwila